«ماهلین معجزه زندگی من است»
گفتگوی اختصاصی وبدا با خانم دکتر پریسا پرنده، دستیار تخصصی اطفال دانشکده پزشکی که با قانون حمایت از خانواده، دوباره زندگی را ساخت
گاهی یک قانون، تنها یک ماده از یک بند، می‌تواند نوری شود در تاریکی تردیدها، امیدی برای مادری که بین بودن و نماندن، بین تحصیل و خانواده، بین رؤیا و واقعیت در رفت‌وآمد است. پریسا پرنده شیروان، دستیار تخصصی بالینی کودکان در بیمارستان امام رضا (ع) بجنورد، یکی از مادرانی است که توانسته با بهره‌مندی از ماده ۲۶ بند «ج» قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت، زندگی خود را از نو بسازد. او این قانون را نه فقط یک حمایت اداری، بلکه «برکت و نجات‌بخش» می‌داند.
پریسا حالا مادری است برای دختری به نام «ماهلین»؛ فرزندی که وی از او به‌عنوان «بهترین اتفاق زندگی» یاد می‌کند.
او ادامه می‌دهد: الان یکی از کشیک‌هایم کاهش یافته و می‌توانم نفس راحتی بکشم. اما هنوز چالش‌هایی هست. مثلاً برای دستیاران کودکان، ساعت شیر در نظر گرفته نشده برای همین مجبور شدم زودتر از موعد، فرزندم را از شیر بگیرم. اگر این نکته نیز در اجرا مورد توجه قرار گیرد، گامی بلند در مسیر حمایت واقعی از مادران خواهد بود.
او معتقد است یکی از موانع مهم، ناآگاهی برخی مدیران از قوانین حمایتی است: «مدیران باید قوانین جوانی جمعیت را بشناسند تا بتوانند در جای درست از مادران حمایت کنند. بسیاری از زنان فقط به این دلیل که نمی‌دانند چنین حمایتی وجود دارد یا مدیرانشان بی‌اطلاع‌اند، از حق خود محروم می‌شوند.»
با تمام سختی‌ها، پریسا امروز لبخند بر لب دارد. او پیامی روشن برای مادران شاغل دارد: نگران نباشید. می‌توانید هم مادری کنید، هم کار کنید، هم درس بخوانید. این قانون کمک‌تان می‌کند تعادل ایجاد کنید. با دل‌گرمی، مادر بودن را زندگی کنید.
ماهلین، دختر کوچکش، حالا نماد امید و نتیجه راهی است که با شجاعت و حمایت قانون طی شده، راهی برای آن‌که هیچ زنی میان رؤیاهایش، فرزندی را از دست ندهد.
پریسا پرنده شیروان از آن دسته مادرانی است که با همه وجود معنای «جنگیدن برای زندگی» را درک کرده‌اند؛ او از دل ناامیدی، با چنگ زدن به روزنه‌ای کوچک که قانون برایش باز گذاشت، نوری بزرگ ساخت.
او باور دارد که مادر شدن نباید نقطه پایان رویاها باشد، بلکه آغاز مسیری تازه با عشق، انگیزه و حمایت است. تجربه‌اش نشان می‌دهد وقتی یک زن احساس کند تنها نیست و سیستمی برای پشتیبانی از او وجود دارد، می‌تواند هم در آغوش فرزندش آرام بگیرد و هم در کلاس‌های درس بدرخشد. ماهلین، حالا نه‌تنها دختر اوست، بلکه سند زنده‌ای است از امید، از پیروزی و از آن‌چه یک قانون خوب می‌تواند خلق کند.
نظر دهید